Το σύνδρομο του “καλού παιδιού”: Πως το αναγνωρίζω & 5 τρόποι για να απαλλαγώ από αυτό.

Το σύνδρομο του «καλού παιδιού» είναι ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζει σχεδόν όλους τους ανθρώπους, άλλους περισσότερο, άλλους λιγότερο, άλλους σε μια ορισμένη φάση της ζωής τους και άλλους σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Όταν κάνουμε λόγο για «καλό παιδί» φυσικά δεν αναφερόμαστε σε έναν ευγενή και καλοσυνάτο άνθρωπο, αλλά σε εκείνον τον άνθρωπο ο οποίος υιοθετεί ασυνείδητα επιβλαβείς συμπεριφορές για τον ίδιο, με στόχο να λάβει αγάπη και αποδοχή από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του.

Βασικά χαρακτηριστικά του «καλού παιδιού».

Το «καλό παιδί», με στόχο να λάβει αγάπη και αποδοχή:

  • Δεν λέει ποτέ όχι, θέλει να έχει τους πάντες ευχαριστημένους
  • Δεν οριοθετεί, είναι πάντα διαθέσιμο
  • Λέει τη μισή αλήθεια ή λέει ψέματα για να μη φανεί αγενές ή «κακό»
  • Δεν ακούει τους άλλους. Το μυαλό του εστιάζεται διαρκώς στο να βρίσκει λύσεις, άρα γίνεται κάκιστος ακροατής
  • Νοιάζεται μόνο για τους άλλους & θέλει να λύνει τα προβλήματα τους
  • «Παίζει» πάντα κάποιον ρόλο και δεν εκφράζει ειλικρινά τον εαυτό του, με τον φόβο ότι εάν δείξει τις αδυναμίες του θα λάβει απόρριψη
  • Κρύβει οποιοδήποτε ελάττωμα, επιδιώκει διαρκώς την τελειότητα
  • Κρατά λογαριασμό των καλών πράξεών του, για να μπορεί να υπογραμμίσει την προσφορά του, αν χρειαστεί
  • Κινείται πάντα σε επίπεδα μετριότητας σε οτιδήποτε κι αν κάνει, καθώς φοβάται να αναλάβει την ευθύνη και να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω
«Καλό παιδί» γεννιέσαι ή γίνεσαι;

«Καλό παιδί» γίνεσαι. Το άτομο κατά την παιδική ηλικία, υιοθετεί συγκεκριμένες συμπεριφορές με στόχο να λάβει την αγάπη και την αποδοχή των γονιών του. Οι προσταγές και οι υποδείξεις των γονέων «Αυτό το κάνουν τα κακά παιδία», «Φάε το φαγητό που σου έφτιαξε η γιαγιά, μην την στενοχωρείς», «Μην κάνεις αυτό, είναι λάθος.» καλλιεργούν στο παιδί τη συνήθεια να καταπιέζει οποιαδήποτε μεριά του εαυτού του νιώθει πως ο γονιός του απορρίπτει ως μη αποδεκτή. Αυτό εξελικτικά δημιουργεί ενήλικες οι οποίοι κατασκευάζουν έναν «ψεύτικο» εαυτό, χάνουν την πραγματική τους ταυτότητα, καθώς αποτελεί πεποίθηση πλέον για αυτούς πως η αγάπη είναι ένα προνόμιο που απολαμβάνει κανείς μόνον όταν είναι σε όλα τέλειος, όταν δεν έχει κανένα ψεγάδι και κανένα τρωτό σημείο. Παράλληλα, το “καλό παιδί” μαθαίνει να  αδιαφορεί για τις δικές του ανάγκες και επιθυμίες, με αποτέλεσμα σε βάθος χρόνου να μην μπορεί να αναγνωρίσει καν τι θέλει από τη ζωή του.

Είσαι το μόνο άτομο σε αυτόν τον πλανήτη, που είσαι υπεύθυνο για τον εαυτό σου. 

Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημάνουμε πως το «καλό παιδί» δεν εκτιμά τον εαυτό του, δίνει διαρκώς στους άλλους με στόχο να λάβει πίσω, κάτι που συχνά δεν συμβαίνει. Ακόμη και αν δυσαρεστείται από την συμπεριφορά των άλλων, επειδή αποφεύγει τις συγκρούσεις και την ένταση, δεν εκφράζει την πικρία του με αποτέλεσμα να συσσωρεύει μέσα του αισθήματα θυμού και οργής, νιώθοντας  διαρκώς  θύμα. Παράλληλα, νιώθει ενοχή όταν τολμήσει να κάνει λάθος ή να συμπεριφερθεί άσχημα. Τέλος, σε επίπεδο σχέσεων το «καλό παιδί» τείνει να έλκει τοξικούς ή δυσλειτουργικούς χαρακτήρες έχοντας ως στόχο υποσυνείδητα να αναλάβει τον ρόλο του σωτήρα και να «επιδιορθώσει» οποιοδήποτε πρόβλημα ή έλλειψη αντιμετωπίζουν εκείνοι. Μπορεί λοιπόν το «καλό παιδί»  να απαλλαγεί από αυτό το «φορτίο»;

Η απάντηση είναι φυσικά και μπορεί. Ωστόσο,  η αλλαγή είναι κάτι που απαιτεί συνειδητή δέσμευση, επανάληψη και υιοθέτηση συμπεριφορών που οδηγούν σταδιακά σε μια ολοκληρωμένη εκδοχή εαυτού.

Έτσι λοιπόν, το «καλό παιδί» χρειάζεται να:
  1. αναγνωρίσει αρχικά και να αποδεχτεί ότι «πάσχει» από το εν λόγω σύνδρομο. Οι περισσότεροι δεν το αντιλαμβάνονται με αποτέλεσμα να νιώθουν διαρκώς ζημιωμένοι, να κατηγορούν τους άλλους και να μην αναλαμβάνουν την ευθύνη του εαυτού τους.
  2. υιοθετεί συμπεριφορές που εξυπηρετούν πρωτίστως το ίδιο και όχι το αντίθετο. Να μάθει να λέει όχι, να οριοθετεί, να θέτει προτεραιότητες.
  3. εντοπίσει τις ανάγκες του και να ζητήσει βοήθεια για την κάλυψή τους. Ο φόβος του να φανεί ευάλωτο δημιουργεί την συνήθεια να λύνει μόνο του οτιδήποτε προκύψει. Ωστόσο, στον κόσμο υπάρχει αφθονία. Ζήτα και θα σου δοθεί.
  4. ανακαλύψει τι είναι αυτό που πραγματικά θέλει και με ευγένεια να το διεκδικήσει από τον εαυτό του και τους άλλους. Ρώτα τον εαυτό σου «Τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω τώρα;», «Τι με κάνει χαρούμενο/η;». Πες στους οικείους σου «Σήμερα επιθυμώ να πάμε μια βόλτα στη φύση».
  5. να προσφέρει στον εαυτό του όλη την αγάπη και το ενδιαφέρον που απλόχερα μοιράζει στους άλλους, ώστε τελικά να λάβει από τον ίδιο του τον εαυτό αυτό που με τόση αγωνία επιζητά από εκείνους.

Το σύνδρομο του «καλού παιδιού» επηρεάζει όλους τους τομείς της ζωής του ανθρώπου που «πάσχει» από αυτό, έτσι κρίνεται απαραίτητο όποιος αναγνωρίζει τον εαυτό του στην παραπάνω περιγραφή να εργαστεί συνειδητά ώστε να αλλάξει, αλλιώς είναι καταδικασμένος να ζει μια ζωή με διαρκή συναισθηματικό πόνο και απογοητεύσεις. Η αλλαγή αυτή είναι μια ιδιαίτερα προκλητική υπόθεση, όχι όμως ακατόρθωτη. Συμπερασματικά, λοιπόν το «καλό παιδί» χρειάζεται να εκτιμήσει την αξία του, ώστε να είναι σε θέση να δημιουργήσει υγιείς σχέσεις και να συνδεθεί με τους άλλους με τρόπο ισότιμο.


 

Ως πιστοποιημένη Life Coach και έχοντας ως όραμα να σταθώ υποστηρικτικά δίπλα σε ανθρώπους που επιθυμούν να αγαπήσουν τον εαυτό τους, να αναγνωρίσουν την αξία τους , να ανακαλύψουν νέους τρόπους επικοινωνίας και γενικότερα να εκπληρώσουν οποιοδήποτε αίτημα τους, σε προσκαλώ να γίνουμε κοινωνοί μιας νέας ζωής με όραμα, υλοποίηση και προσωπική εξέλιξη. Δεσμεύομαι πως θα εκπλαγείς όταν αναγνωρίσεις τις απεριόριστες δυνατότητες  που κρύβεις μέσα σου,  θα ενθουσιαστείς με τη νέα ζωή που θα δημιουργήσεις. Μια ζωή που σου αξίζει.

Οι coaching συνεδρίες γίνονται διαδικτυακά. Για περισσότερες πληροφορίες ή απορίες μην διστάσεις να επικοινωνήσεις μαζί μου μέσω της φόρμας επικοινωνίας.

Προηγούμενο άρθρο
Υγιείς σχέσεις: Πώς η σχέση μου με τον εαυτό μου & οι συμπεριφορές που υιοθετώ διασφαλίζουν την ανθεκτικότητα τους
Επόμενο άρθρο
Φωνή της εσωτερικής κριτικής: πως μαθαίνω να τη διαχειρίζομαι.